Blog - Ik speel vals!

Okay, Ik geef het toe. Ik speel vals!

Aan het begin van een nieuwe sessie maak ik het moeilijk. Wat ik hiermee bedoel, is dat ik het zoveel mogelijk laat lijken op de realiteit. Ik geef de groep een echte uitdaging om alvast te laten zien waar het die dag om draait. Voor een creativiteitstraining treffen we elkaar in de keuken. Ik vraag de deelnemers om iets te maken van de objecten om hen heen. In een recente interventie over strategieën om uitdagingen te overwinnen heb ik letterlijk de deur van het workshopruimte deels gebarricadeerd met afzetlint, flight cases, ladders en stoelen , terwijl er een bordje hing aan de buitenkant met “Welkom!” erop. Daarna observeerde ik. Waarom doe ik dat?

Snel een compleet beeld

Niet alleen zodat zij, de deelnemers, er iets van opsteken, maar ook zodat ik iets leer. Ik kom erachter wie ik in de sessie heb, wat de onuitgesproken rollen zijn, hoe de relaties in de groep zijn en waar de zere plek ligt. Ik kom erachter wat ze werkelijk kunnen en wat hun doel is. Ik heb de ‘wie’, ‘met wie’ en ‘van waar tot waar’ allemaal in een oefening. Het is zo eenvoudig dat het voelt als valsspelen. De resultaten zijn meestal hilarisch voor zowel de deelnemers als voor mij. Ik kan me geen betere manier bedenken om het ijs te breken!

Deze opstap helpt me niet alleen om de groep geboeid te krijgen of zelf te begrijpen met welke onuitgesproken informatie ik te maken heb. Deelnemers ervaren ook direct waar de training in al zijn complexiteit om gaat. En het gaat snel: meestal is 10 tot 15 minuten voldoende. De kracht van deze aanpak ligt in de complete ervaring. De deelnemers maken gebruik van hun lichamen, hoofd, emoties, hun relaties met elkaar en hun dromen en angsten. Ze gaan met al hun huidige vaardigheden de uitdaging aan die ik voor ze heb ontworpen.

Onder het oppervlak

Ik vroeg me vaak af waarom dit zo’n krachtige methode was, tot ik als deelnemer in een sessie zat met een coach die ik enorm bewonder. Ik mocht een eigen oefening uitproberen met mijn groep. Een groep coaches werd gevraagd om een fysieke ‘follow the leader’ oefening te doen. Er ontstond een complete chaos! Die dag werd zichtbaar wat zich allemaal onder het oppervlak van professionaliteit schuilhield: paniek, kinderlijke blijdschap, weerstand en ‘power hugging’. Dit kwam aan het oppervlak, omdat we het lichamelijke aspect toevoegden aan de mix. Het is zo gemakkelijk om de fysieke ervaring te negeren of te vergeten. Dit is echter waar de magie ligt: wanneer we op alle waarnemingsniveaus begrijpen wat een thema betekent en wat het met ons doet. Door het fysieke uit te schakelen hebben we slechts een deel van de informatie.

Van 3D naar 2D en andersom

In een wereld van digitale communicatie vergeten we snel dat het een fysieke persoon (een mens) is, die de woorden intypt op een toetsenbord. Deze persoon heeft wensen over het resultaat, een persoonlijk taalgebruik en allerlei eigen associaties. Deze zijn niet zomaar in tekst te vangen. We voegen emoticons en flikkerende GIF’s toe in de hoop dat de ander een idee krijgt van de intentie achter de zwart-witte tekst. Velen van ons functioneren zo vaak in en via deze digitale 2D wereld, dat het doorsijpelt naar de rest van ons leven. We vergeten dat taal, woorden en vereenvoudigde emoties niet het enige zijn dat ons ‘maakt’. Ons ervaringen zijn gekoppeld aan de complexe multidimensionale wereld waarin we leven.

Doe met me mee in een klein experiment: Je leest dit blogbericht (dat hoop ik dan) met je volle aandacht, waardoor je aandacht voor de omgeving minder wordt. Neem nu ongeveer een minuut om de onderstaande vragen voor jezelf te beantwoorden.

• Word je even bewust van je houding – is het (nog) comfortabel?
• Welke geluiden kun je horen? Wat zie je net aan de rand van je gezichtsveld, en om je scherm heen? Wat ruik je? Welke emotie ervaar je tijdens het lezen?
• Welke actie zou je nu willen ondernemen ongeacht de haalbaarheid op dit moment?
• Hoeveel was je je bewust van deze ‘echte’ ervaringen voordat je dit experiment deed? En hoe beïnvloeden deze fysieke ervaringen je tijdens het lezen?