Fietspiratie
Beweging doet meer dan alleen je lichaam in actie zetten – het kan je geest verfrissen, je gedachten ordenen en onverwachte inzichten opleveren. Dit artikel illustreert hoe iets eenvoudigs als een fietstocht kan transformeren van een fysieke inspanning tot een bron van inspiratie. Lees mee hoe ik, tijdens een winterse rit, niet alleen mijn weerstand overwon, maar ook een nieuwe kijk op inspiratie kreeg.
Het was een zaterdagmiddag in december, met bijpassende temperaturen. Ik had de hele week binnen gezeten en druk gewerkt. ‘Fietsen’ stond als volgende op mijn to-do-lijst. Maar ik voelde alleen maar weerstand. Als Zuid-Afrikaan houd ik niet van kou. Mijn gewrichten voelden stijf en stroperig. Bovendien stonden er genoeg andere (binnen) dingen op mijn lijstje om als excuus te gebruiken. De waarheid? Ik voelde me leeg, op.
“Ik heb je fiets alvast buiten gezet,” zei mijn man. Met een zucht en een kus antwoordde ik: “Ik ga al.”
Zo kwam het dat ik toch mijn bekende route langs het water fietste. “Als ik het zat ben, draai ik halverwege gewoon om,” dacht ik. Ik moest lachen om mezelf – ik zat dan wel op de fiets, maar in mijn hoofd zat ik nog vast. Een waterig zonnetje brak even door voordat het begon te spetteren. Terwijl ik mijn jas dicht ritste, zag ik haar: een dame van in de zestig op een driewieler, met een glimlach en doorzettingsvermogen op haar gezicht. Ik kon niet anders dan teruglachen. Even later werd ik ingehaald door een man van mijn leeftijd. Hij verdween ook al snel uit mijn zicht.
Langzaam veranderde mijn omgeving: oude boerderijen, tuinderijen en weilanden met schapen. Mijn glimlach bleef, en ergens diep vanbinnen begon iets te pruttelen. Net na een scherpe bocht ontweek ik een ouder stel dat arm in arm en steunend op een rollator aan het wandelen was.
Daar, op dat moment, trof inspiratie me. Het maakte niet uit hoe ver deze mensen gingen of hoe snel. Ze waren buiten, net als ik. In beweging. En daar gaat het om. Ik dacht aan mijn oma. Toen ze tachtig was, reed ze nog in haar oude auto naar de kapper, bezocht ze mensen in het verzorgingstehuis en ging ze zelf naar de kerk. Toen ik haar als jong meisje vroeg hoe ze dat volhield, gaf ze een eenvoudig antwoord: ze bleef in beweging. Letterlijk. Zelf haar huis poetsen, boodschappen doen, in haar tuintje werken.
Als ik fiets, wandel of een rondje ga rennen, gebeurt het vaak dat ik inspiratie opdoe. Nieuwe ideeën borrelen op. Ik zie oplossingen voor lastige gesprekken of bedenk nieuwe producten. Die dag in december besloot ik mijn ‘fietspiratie’ momenten te delen op sociale media, in de hoop ook anderen aan te sporen om te blijven bewegen. Waar ik eerst leegte voelde, was nu borrelende inspiratie.
Inspiratie als inademing
Inspiratie betekent letterlijk inademing, het opzuigen van lucht naar de longen. Inademen is een actief proces: je spant je diafragma aan, waardoor lucht naar binnen stroomt. Dit kan onbewust of bewust gebeuren. Tijdens het lezen adem je waarschijnlijk onbewust door, maar je kunt er nu voor kiezen om heel bewust diep in te ademen of juist heel langzaam adem te halen. De ervaring verandert, en daarmee misschien ook de inzichten die je opdoet.
Om inspiratie toe te laten, moet je openstaan voor nieuwe ervaringen. Nieuwsgierigheid is de sleutel. Laat je vooroordelen los, en ervaar zonder oordeel. Wanneer we oordelen, kleuren we de informatie die binnenkomt en missen we mogelijk nieuwe perspectieven. Door jezelf open te stellen, kun je andere plekken, mensen en gesprekken ontdekken – en daarmee nieuwe inspiratie opdoen.
Het proces van inspiratie lijkt op wat er in de longen gebeurt. Daar wisselen longblaasjes oude lucht uit voor nieuwe. Een dun membraan kiest zorgvuldig welke moleculen doorgelaten worden. Hoe flexibeler dit filter, hoe meer nieuwe indrukken je kunt opnemen en verwerken. Veel creatieve mensen gebruiken herhalende bewegingen, zoals wandelen of fietsen, om hun onderbewustzijn ruimte te geven. Door niet actief over een probleem na te denken, kunnen de hersenen vrij combineren en nieuwe inzichten genereren.
Pas als we goed hebben ingeademd, kunnen we uitademen. Inspiratie ontstaat pas nadat we nieuwe indrukken hebben opgenomen en deze hebben verwerkt. Dan kunnen we delen, spreken en creëren.
The perfect storm
Op de fiets staat mijn telefoon uit, heb ik geen controle over het weer, klopt mijn hart sneller, vloeit mijn adem in en uit. Ik neem de tijd om alles in me op te nemen wat ik tegenkom. Inspiratie laat zich niet plannen. Het is willekeurig, toevallig en rijk aan nieuwe ervaringen. Terwijl ik dit schrijf, neem ik me voor de volgende keer een nieuw fietspaadje te proberen. Wie weet welke inspiratie daar op me wacht?
